داش مرفت
نقاش کردم
گفت چه یه؟
بغض تو چشام گیر کرده بود
تو بگو جیک سانیه مگه می شد حف بزنم
بازم نقاش کردم
موج تو چشام اشک میزد
گقت خب چه یه؟
هرسمو داش در می آورد
یهو اشکم ترکید
شروع کردم حف زدن
گفتم ببین
فک کن یکی از یکی
یعنی نه
یکی یکیو دوسمش داره
خب چک کار کنه بدمخت بچاره
داش نقام مکرد
می دونستم نمی فهمه
داشتم هاون می کوبیدم تو هوا شاید
گفتم مگه خودت تاحال آشق نشدی
نمی دینی اصلن عقش چه یه؟ نه؟ بی شخص میت
چه تور دلت میاد با دلای جوانه ی مردم بازی کینی؟
خوشمت میاد دخمرای ساده معصوم با فهم و شعور و کمالات که از هر انگوشتش یه هنر می پاشه مث من آشقت شن تحمیلشون نگیری درپس شن بیافتن قوشه بی مانستان خودتم انقار نه انقار اندازه نخودم ناراهن نشی. هاج و واج هنوز زل زده بود به چشای زلال معصومم. گفت مگه تو دوسمم داری؟ بازم اشکم ترکید. گفتم اهمممممم! یه کم نشست رو صمدلی کنار در. گفت خیلی یعنی؟
گفتم نم دونم
گفت ماسه چی پ انقد عقش عقش موکونی؟
گفتم خو فک کردم داری میری دیگه هچ وقت بر نومو گردی گفتم ابرازاتمو احساس کنم تو دلم قلمبه نشه همین!! والا خواسمگارا هم شون صف زدن از کوجا با کوجا
تا اینو گفتم رفت
اون دگه هیچ مقت برنومو گرده!
:-(